9 Temmuz 2011 Cumartesi
Halil Cibran
tosloy
Tolstoy İnsanlar çok değişti; dikkat etmek lazım. Biriyle el sıkıştıktan sonra, beşide yerinde mi diye parmaklarını saymak zorundasın.
AYNI ELDEN ÇIKAN MANŞETLER....Emin Çölaşan
8Temmuz 2011
YENİ Bakanlar Kurulu açıklandıktan sonra dün çok sayıda gazete, kelimesi kelimesine aynı manşeti atmıştı:
“Ustalık Kabinesi”
İktidarın koşulsuz destekçisi olan Bugün, Zaman, Akit, Star ve Yeni Şafak gazetelerinde bu ifade aynen manşette yer alıyordu.
Hiçbir olayda beş gazete birden aynı manşeti atamaz. Bir gazeteci olarak söylüyorum, böylesine bir rastlantı (!) hayatta olamaz. Buna yine iktidar gazetesi Sabah‘ın manşetini ekleyin:
“Usta’nın Takımı”
Burada iddialı olarak söylüyorum. Bu iktidar gazetelerinin manşetleri belli zamanlarda “Birileri” tarafından belirleniyor. Bu “Birilerinin” kim olduğunu bilemiyoruz, o nedenle isimlendirme yapamıyoruz.
Ama hep aynı şey oluyor.
Bir bakıyorsunuz, özellikle iktidar karşıtlarının isimlerinin karıştığı Balyoz, Ergenekon gibi davalarda piyasaya sürülmek istenen bilgiler, aynı ifadelerle bunların manşetlerinde yer alıyor.
Belli bir yerden iktidar destekçisi gazetelere haber salınıyor:
“Yarın şu manşeti atın… Şöyle deyin!”
Manşetler aynen atılıyor.
Bunların bazı köşe yazarlarına, özellikle hükümet karşıtlarıyla ilgili ve en gizli olması gereken soruşturma bilgileri, yine aynı görünmez eller tarafından servis ediliyor:
“Bunu sadece sana veriyoruz, sen yaz!”
Bazı köşe yazarları ve öteki gazetelerin yöneticileri, dağıtımdaki bu “Adaletsizliğe” karşı tavır koyuyor:
“Ama hep falanca gazeteye veriyorsunuz, bize bir şey vermiyorsunuz!”
Onlara yanıt veriliyor:
“Merak etmeyin, size de güzel haberler sızdıracağız en kısa zamanda!”
Dünkü iktidar gazetelerinin neredeyse tamamında “Ustalık kabinesi, Usta’nın Takımı” diye aynı manşetleri görünce aklıma bunlar geldi.
Gazeteciliğin, kutsal bir mesleğin, AKP ve Tayyip destekçiliği uğruna ne günlere kaldığını, manşetlerin hangi direktiflerde atıldığını bir kez daha görmüş oldum.
Arkadaşlarımıza bir kez daha “Vah bizim güzel mesleğimiz, hepimize geçmiş olsun” demek zorunda kaldım.
SÖZCÜ
“Ustalık Kabinesi”
İktidarın koşulsuz destekçisi olan Bugün, Zaman, Akit, Star ve Yeni Şafak gazetelerinde bu ifade aynen manşette yer alıyordu.
Hiçbir olayda beş gazete birden aynı manşeti atamaz. Bir gazeteci olarak söylüyorum, böylesine bir rastlantı (!) hayatta olamaz. Buna yine iktidar gazetesi Sabah‘ın manşetini ekleyin:
“Usta’nın Takımı”Burada iddialı olarak söylüyorum. Bu iktidar gazetelerinin manşetleri belli zamanlarda “Birileri” tarafından belirleniyor. Bu “Birilerinin” kim olduğunu bilemiyoruz, o nedenle isimlendirme yapamıyoruz.
Ama hep aynı şey oluyor.
Bir bakıyorsunuz, özellikle iktidar karşıtlarının isimlerinin karıştığı Balyoz, Ergenekon gibi davalarda piyasaya sürülmek istenen bilgiler, aynı ifadelerle bunların manşetlerinde yer alıyor.
Belli bir yerden iktidar destekçisi gazetelere haber salınıyor:
“Yarın şu manşeti atın… Şöyle deyin!”
Manşetler aynen atılıyor.
Bunların bazı köşe yazarlarına, özellikle hükümet karşıtlarıyla ilgili ve en gizli olması gereken soruşturma bilgileri, yine aynı görünmez eller tarafından servis ediliyor:
“Bunu sadece sana veriyoruz, sen yaz!”
Bazı köşe yazarları ve öteki gazetelerin yöneticileri, dağıtımdaki bu “Adaletsizliğe” karşı tavır koyuyor:
“Ama hep falanca gazeteye veriyorsunuz, bize bir şey vermiyorsunuz!”
Onlara yanıt veriliyor:
“Merak etmeyin, size de güzel haberler sızdıracağız en kısa zamanda!”
Dünkü iktidar gazetelerinin neredeyse tamamında “Ustalık kabinesi, Usta’nın Takımı” diye aynı manşetleri görünce aklıma bunlar geldi.
Gazeteciliğin, kutsal bir mesleğin, AKP ve Tayyip destekçiliği uğruna ne günlere kaldığını, manşetlerin hangi direktiflerde atıldığını bir kez daha görmüş oldum.
Arkadaşlarımıza bir kez daha “Vah bizim güzel mesleğimiz, hepimize geçmiş olsun” demek zorunda kaldım.
SÖZCÜ
Faizci Başbakan ..Emin Çölaşan Yazdı:
6Temmuz 2011
Sevgili okuyucularım, milli görüş kökenli Tayyip, bir zamanlar hocası Necmettin Erbakan’ın ellerini öper, onun yanında yer alıp yükselmeye çalışırdı… Ve günün birinde amacına ulaştı.
Gelin görün ki, o andan itibaren hocası Erbakan’ı dışlamakta, tu kaka ilan etmekte sakınca görmedi.
Milli görüşün en büyük özelliği faize karşı olmasıydı. Bal gibi faiz alıp verirlerdi ama bunun adına kar payı derlerdi. Bugün bile Türkiye’de iş yapan İslamcı Bankalara gidip hesabınıza ne kadar faiz vereceklerini sorun, alacağınız yanıt bellidir.
“ Estağfurullah, biz faiz vermiyoruz. Biz kar payı veriyoruz”
Yiyen yer, yemeyen ise Allah’ı bu kelime oyunu ile kandırdığını zanneder!
Tayyip, Sincan Ağır Ceza Mahkemesi Başkanı Osman Kaçmaz’ı mahkemeye verdi. Hâkim, AKP iktidarına ters düşen kararlar vermişti.
Bu olaylar sonrasında Kaçmaz, AKP’nin HSYK’sı tarafından görevden alındı ve emekli olmak zorunda kaldı.
Tayyip’e tazminat ödemeye mahkûm edilen Osman Kaçmaz’a bir süre önce Ankara 29. İcra Müdürlüğü tarafından bir icra emri gönderildi. Davacı Tayyip kendisinden vekâlet ücreti istiyordu. Buraya kadar normal…
Ama Tayyip ayrıca hem faiz, hem de günlük Faiz istiyordu!
Faize ve hele günlük faize karşı olduğunu bugüne kadar defalarca vurgulayan Tayyip, bu belge ile tam tersini yapıyordu. İnanmayanlar olabilir diye belgesini de yayınlıyorum.
Tayyip’in neler istediğine belgesinden bakalım:
1000 lira vekâlet ücreti. Artı 104,05 lira işlenmiş faiz. Artı, asıl alacak kalemlerine yüzde 9 faiz işletilmesini istiyor.
Dahası var! Parantez içinde belirtilen faiz isteminin devamı şöyle geliyor.
“Fazlaya dair ve faiz oranlarındaki artıştan doğan talep hakkımız saklıdır.”
Ayrıca icra emrinin sonunda bir not daha yer alıyor. Aynen yazıyorum:
“Borcunuzu hemen öderseniz takip toplam 1.104.05 TL. Artı vekâlet ücreti 180 TL. Harç 65.02 TL. Toplam borç 1.360.02 TL. Günlük faiz 0.24 TL ödemeniz gerekmektedir.”
Görüldüğü gibi Tayyip, üç ayrı faiz istiyor;
1- Normal Faiz
2- Faiz oranları artarsa, artışa göre faiz.
3- Günlük faiz.
Acaba vatandaş sormaz mı “Hani sen faize, hele günlük faize karşıydın”
Burada hiç kimse “Evet, faiz istiyor ama rakamlar küçük “ demesin.
Önemli olan rakamlar değil, zihniyettir.
Hemen belirteyim Tayyip’in avukatı isteseydi faiz talep etmediğini bildirir ve alacağını faizsiz tahsil edebilirdi.
Peki, avukatı kim? Faizleri onun adına kim topluyor?
Fatih Şahin… Son seçimde Tayyip onu Ankara’dan milletvekili seçtirdi!
Hayırlı faizler olsun.
Sözcü
Gelin görün ki, o andan itibaren hocası Erbakan’ı dışlamakta, tu kaka ilan etmekte sakınca görmedi.Milli görüşün en büyük özelliği faize karşı olmasıydı. Bal gibi faiz alıp verirlerdi ama bunun adına kar payı derlerdi. Bugün bile Türkiye’de iş yapan İslamcı Bankalara gidip hesabınıza ne kadar faiz vereceklerini sorun, alacağınız yanıt bellidir.
“ Estağfurullah, biz faiz vermiyoruz. Biz kar payı veriyoruz”
Yiyen yer, yemeyen ise Allah’ı bu kelime oyunu ile kandırdığını zanneder!
Tayyip, Sincan Ağır Ceza Mahkemesi Başkanı Osman Kaçmaz’ı mahkemeye verdi. Hâkim, AKP iktidarına ters düşen kararlar vermişti.
Bu olaylar sonrasında Kaçmaz, AKP’nin HSYK’sı tarafından görevden alındı ve emekli olmak zorunda kaldı.
Tayyip’e tazminat ödemeye mahkûm edilen Osman Kaçmaz’a bir süre önce Ankara 29. İcra Müdürlüğü tarafından bir icra emri gönderildi. Davacı Tayyip kendisinden vekâlet ücreti istiyordu. Buraya kadar normal…
Ama Tayyip ayrıca hem faiz, hem de günlük Faiz istiyordu!
Faize ve hele günlük faize karşı olduğunu bugüne kadar defalarca vurgulayan Tayyip, bu belge ile tam tersini yapıyordu. İnanmayanlar olabilir diye belgesini de yayınlıyorum.
Tayyip’in neler istediğine belgesinden bakalım:
1000 lira vekâlet ücreti. Artı 104,05 lira işlenmiş faiz. Artı, asıl alacak kalemlerine yüzde 9 faiz işletilmesini istiyor.
Dahası var! Parantez içinde belirtilen faiz isteminin devamı şöyle geliyor.
“Fazlaya dair ve faiz oranlarındaki artıştan doğan talep hakkımız saklıdır.”
Ayrıca icra emrinin sonunda bir not daha yer alıyor. Aynen yazıyorum:
“Borcunuzu hemen öderseniz takip toplam 1.104.05 TL. Artı vekâlet ücreti 180 TL. Harç 65.02 TL. Toplam borç 1.360.02 TL. Günlük faiz 0.24 TL ödemeniz gerekmektedir.”
Görüldüğü gibi Tayyip, üç ayrı faiz istiyor;
1- Normal Faiz
2- Faiz oranları artarsa, artışa göre faiz.
3- Günlük faiz.
Acaba vatandaş sormaz mı “Hani sen faize, hele günlük faize karşıydın”
Burada hiç kimse “Evet, faiz istiyor ama rakamlar küçük “ demesin.
Önemli olan rakamlar değil, zihniyettir.
Hemen belirteyim Tayyip’in avukatı isteseydi faiz talep etmediğini bildirir ve alacağını faizsiz tahsil edebilirdi.
Peki, avukatı kim? Faizleri onun adına kim topluyor?
Fatih Şahin… Son seçimde Tayyip onu Ankara’dan milletvekili seçtirdi!
Hayırlı faizler olsun.
Sözcü
ÜZERLERİNDE ŞEHİT KANLARI ...Emin Çölaşan
7Temmuz 2011
TÜRKİYE‘de ve özellikle Türk siyasetinde akıl almaz olaylar yaşıyoruz. Toplum bütün tepkisini yetirmiş, korkmuş, sinmiş… Hemen dibimizde birileri “Kürdistan’ı kuruyoruz, kurduk” diye feryat ederken hiç kimseden ses yok.
Çankaya’da oturan AKP’li otomatik imza makinesine dönüşmüş, önüne gelen her şeyi istisnasız onaylıyor.
AKP’nin Çankaya temsilcisi ve Tayyip’in Çankaya şubesi olarak görev yapıyor.
Uyarıyoruz:
“Ey arkadaşlar, sayın Tayyip ve sayın Abdullah, Türkiye bölünüyor, bu yolda adımlar atılıyor. Kürtçüler bunları artık açıktan söylüyor. Siz neredesiniz? Sizin göreviniz bu olanları seyretmek midir?”
Hiçbirinden ses yok, tepki yok, tık yok!
***
Yüksekova’da iki askerimiz ilçe merkezinde, sokak ortasında şehit edildi. Evlerinden henüz çıkmışlardı. Yerde kanlar içindeki cesetlerinin fotoğraflarını gördünüz.
O iki aslan parçası, sabah erken saatlerde evlerinden sokağa adım attılar ve ateş yediler.
Dikkat ediniz, “Evlerinden çıkmışlardı” diyorum.
Sayıca yetersiz kalan korumalı lojmanlarda değil, kiralık evlerde oturuyorlardı.
Özellikle Doğu ve Güneydoğu’daki il ve ilçelerimizde kamu görevlileri için yeterli lojman yok. Özellikle askerlerimiz ve polislerimiz kiralık ev tutuyor… Ve 24 saatlik yaşantıları, terör örgütü tarafından sürekli izleniyor.
Böylece her biri, aileleriyle birlikte günün 24 saati boyunca teröristlerin boy hedefi oluyor.
Hükümet bu soruna bir türlü el atmıyor, atamıyor…
***
Bu devletin TOKİ isimli bir kuruluşu var mı? Var!
Bu kuruluşun görevi konut yapmak değil mi? Evet!
Şimdi bir bakıyoruz, bu kuruluş paranın ve kazancın göbeğine saplanmış, en kazançlı işleri yapıyor.
Büyük şehirlerde süper lüks konutlar, alışveriş merkezleri, gökdelenler ve çeşitli kamu binaları!
Konutlardan bazıları bir trilyona satılıyor. Alışveriş merkezlerindeki dükkanların fiyatı daha da yüksek.
Peki bu TOKİ‘nin aklına Doğu ve Güneydoğu’da basit, ucuz ama korunaklı lojmanlar yapmak hiç gelmiyor mu?
Oralarda korkunç bir lojman açığı var. Düşünün ki, Yüksekova gibi bir yerde kiralık evde oturan her asker ve polis, saldırganların en başta gelen boy hedefi.
TOKİ özellikle lüks yatırımlarla çok büyük paralar kazanıyor. Ama örneğin Yüksekova’ya lojman yapmıyor. Yapsa bile yetersiz kalıyor ve vatan evlatları sabah kiralık evlerinden çıktıkları anda üzerlerine yağan mermilerle şehit ediliyor.
TOKİ, Tayyip iktidarı ile iç içe, tamamen onun emrinde.
O kadar ki, bu kuruluşun başkanı olan Erdoğan Bayraktar son seçimde Tayyip tarafından aday gösterildi ve Trabzon’dan AKP milletvekili seçildi.
Dün ise TOKİ‘den de sorumlu Çevre ve Şehircilik Bakanı oldu.
Belki bundan sonra bu yazdığım konuda daha dikkatli olur!
Eveti Yüksekova’da, kent merkezinde iki askerimiz şehit eiliyor!..
Çankaya’dan tık yok, Tayyip’ten tık yok!
Onlar bu gibi önemsiz (!) işlerle ilgili değil.
Bu nasıl iştir yaa, varsa bir anlayan bize de anlatsın!..
SÖZCÜ
Çankaya’da oturan AKP’li otomatik imza makinesine dönüşmüş, önüne gelen her şeyi istisnasız onaylıyor.
AKP’nin Çankaya temsilcisi ve Tayyip’in Çankaya şubesi olarak görev yapıyor.
Uyarıyoruz:
“Ey arkadaşlar, sayın Tayyip ve sayın Abdullah, Türkiye bölünüyor, bu yolda adımlar atılıyor. Kürtçüler bunları artık açıktan söylüyor. Siz neredesiniz? Sizin göreviniz bu olanları seyretmek midir?”Hiçbirinden ses yok, tepki yok, tık yok!
***
Yüksekova’da iki askerimiz ilçe merkezinde, sokak ortasında şehit edildi. Evlerinden henüz çıkmışlardı. Yerde kanlar içindeki cesetlerinin fotoğraflarını gördünüz.
O iki aslan parçası, sabah erken saatlerde evlerinden sokağa adım attılar ve ateş yediler.
Dikkat ediniz, “Evlerinden çıkmışlardı” diyorum.
Sayıca yetersiz kalan korumalı lojmanlarda değil, kiralık evlerde oturuyorlardı.
Özellikle Doğu ve Güneydoğu’daki il ve ilçelerimizde kamu görevlileri için yeterli lojman yok. Özellikle askerlerimiz ve polislerimiz kiralık ev tutuyor… Ve 24 saatlik yaşantıları, terör örgütü tarafından sürekli izleniyor.
Böylece her biri, aileleriyle birlikte günün 24 saati boyunca teröristlerin boy hedefi oluyor.
Hükümet bu soruna bir türlü el atmıyor, atamıyor…
***
Bu devletin TOKİ isimli bir kuruluşu var mı? Var!
Bu kuruluşun görevi konut yapmak değil mi? Evet!
Şimdi bir bakıyoruz, bu kuruluş paranın ve kazancın göbeğine saplanmış, en kazançlı işleri yapıyor.
Büyük şehirlerde süper lüks konutlar, alışveriş merkezleri, gökdelenler ve çeşitli kamu binaları!
Konutlardan bazıları bir trilyona satılıyor. Alışveriş merkezlerindeki dükkanların fiyatı daha da yüksek.
Peki bu TOKİ‘nin aklına Doğu ve Güneydoğu’da basit, ucuz ama korunaklı lojmanlar yapmak hiç gelmiyor mu?
Oralarda korkunç bir lojman açığı var. Düşünün ki, Yüksekova gibi bir yerde kiralık evde oturan her asker ve polis, saldırganların en başta gelen boy hedefi.
TOKİ özellikle lüks yatırımlarla çok büyük paralar kazanıyor. Ama örneğin Yüksekova’ya lojman yapmıyor. Yapsa bile yetersiz kalıyor ve vatan evlatları sabah kiralık evlerinden çıktıkları anda üzerlerine yağan mermilerle şehit ediliyor.
TOKİ, Tayyip iktidarı ile iç içe, tamamen onun emrinde.
O kadar ki, bu kuruluşun başkanı olan Erdoğan Bayraktar son seçimde Tayyip tarafından aday gösterildi ve Trabzon’dan AKP milletvekili seçildi.
Dün ise TOKİ‘den de sorumlu Çevre ve Şehircilik Bakanı oldu.
Belki bundan sonra bu yazdığım konuda daha dikkatli olur!
Eveti Yüksekova’da, kent merkezinde iki askerimiz şehit eiliyor!..
Çankaya’dan tık yok, Tayyip’ten tık yok!
Onlar bu gibi önemsiz (!) işlerle ilgili değil.
Bu nasıl iştir yaa, varsa bir anlayan bize de anlatsın!..
SÖZCÜ
Yersen Rafta Demokrasi Var… Bekir Coşkun..7 Temmuz 2011
Zaten demokrasiyi öyle herkes için istemiyor…
Kadını Arap tesettürüne sokup ortaçağa kapatması, kendisinin İtalyan kravat takıp açılması ondandır…
(…..)
Demokrasiyi her zaman için de istemiyor…
12 Haziran’da “önce seçmen iradesi” demesi… 13 Haziran’da seçmenin seçtiklerini hapiste tutması bundan…
(…..)
Doğrusunu isterseniz, demokrasiye yer de beğenemedi…
Meclis’in dışındakini demokrasi saymayıp “Demokrasinin yeri Meclis’in içidir…” demesi bu yüzden…
*
Oysa demokrasi; kişiye, zamana, yere göre değil… Her yerde, herkes için, her zaman varsa vardır…
*
İki yerde demokrasi olmaz, hadi:
Dinde…
Kışlada…
Dinde; karar gökten inmiştir bir kere, asla tartışılamaz… Sıkıysa “Şu namaz sayısını bir konuşsak” de…
Keza kışlada…
Komutan “Yat…” dediğinde başınızı kaldırıp deseniz mesela:
“Ben buna katılmıyorum… Şu ‘yat’ meselesini bir tartışalım önce… Bakalım yat mı iyi, yoksa kalk mı iyi?..”
*
Bir yerde daha yok diyelim demokrasi:
Kafada…
Onun için parlamentonun dışındakini demokrasi saymıyor, “içeri gelin ki demokrasi olsun” diyor…
Çünkü; arada birkaç parlak laf etmek dışında elinden hiçbir şey gelmeyen… Sadece Meclis fotoğrafını tamamlayan… İşte öylesine göstermelik dekoratif muhalefet istiyor… Farklı demokratik tepkileri, sert yöntemleri, dünyanın her yerinden duyulan tavırları sevmedi…
Demokrasi içeride olsun ki…
Yersen, rafta demokrasi var…
*
O zaman…
Parlamentonun dışındaki demokrasi, parlamentonun içindekinden daha da elzem… Herkes tarafından, her yerde, her an olmalı ve karşılarına çıkmalı demokrasi:
Meydanda, sokakta…
Köşe başında…
Üniversitede, kahvehanede, atölyelerde, tarlada…
Ağızda…
Dilde…
Yürekte…
Kadını Arap tesettürüne sokup ortaçağa kapatması, kendisinin İtalyan kravat takıp açılması ondandır…
(…..)
Demokrasiyi her zaman için de istemiyor…
12 Haziran’da “önce seçmen iradesi” demesi… 13 Haziran’da seçmenin seçtiklerini hapiste tutması bundan…
(…..)
Doğrusunu isterseniz, demokrasiye yer de beğenemedi…
Meclis’in dışındakini demokrasi saymayıp “Demokrasinin yeri Meclis’in içidir…” demesi bu yüzden…*
Oysa demokrasi; kişiye, zamana, yere göre değil… Her yerde, herkes için, her zaman varsa vardır…
*
İki yerde demokrasi olmaz, hadi:
Dinde…
Kışlada…
Dinde; karar gökten inmiştir bir kere, asla tartışılamaz… Sıkıysa “Şu namaz sayısını bir konuşsak” de…
Keza kışlada…
Komutan “Yat…” dediğinde başınızı kaldırıp deseniz mesela:
“Ben buna katılmıyorum… Şu ‘yat’ meselesini bir tartışalım önce… Bakalım yat mı iyi, yoksa kalk mı iyi?..”
*
Bir yerde daha yok diyelim demokrasi:
Kafada…
Onun için parlamentonun dışındakini demokrasi saymıyor, “içeri gelin ki demokrasi olsun” diyor…
Çünkü; arada birkaç parlak laf etmek dışında elinden hiçbir şey gelmeyen… Sadece Meclis fotoğrafını tamamlayan… İşte öylesine göstermelik dekoratif muhalefet istiyor… Farklı demokratik tepkileri, sert yöntemleri, dünyanın her yerinden duyulan tavırları sevmedi…
Demokrasi içeride olsun ki…
Yersen, rafta demokrasi var…
*
O zaman…
Parlamentonun dışındaki demokrasi, parlamentonun içindekinden daha da elzem… Herkes tarafından, her yerde, her an olmalı ve karşılarına çıkmalı demokrasi:
Meydanda, sokakta…
Köşe başında…
Üniversitede, kahvehanede, atölyelerde, tarlada…
Ağızda…
Dilde…
Yürekte…
Caiz şike… Bekir Coşkun 9 Temmuz 2011
Anladığım kadarıyla şikeciler hocaya soruyorlar:
“Hocam şike caiz mi?..”
Hoca:
“Niyete bağlı… Kalbini temiz tutacaksın…”
“İyi niyetle hocam…”
“Kalbin temizse caizdir…”
“Benim içimde hiç kötülük yoktur hocam… Yani böyle bir kötü şey görsem hemen şey yaparım…”
“Allah razı olsun…”
*
Eğer devletin içine tarikat geçip oturmuşsa ve cemaat ülkeyi yönetiyorsa, bu gibi şeyler normaldir.
Şikeci sorar:
“Hocam şimdi ben para alıp gol yersem…”
Hoca:
“Ofsayt çizgisinin dışından mı, içinden mi?.. Bilhassa dışındaysan bir şey olmaz…”
“Ben kaleciyim hocam…”
“O vakit harama el sürmeyeceksin, bırak geçsin…”
“Ya top auta gittiyse?..”
“Kazaya kalır…”
“Bir daha ki sefere mi?..”
“Bilahare atılır… Buyuruyor ki ‘İnna ki bil kavmin şut-el bel kalle’ diyor… Yani parayı alan kaleye şutu çeker…”
*
Eğer ülke ekonomisine “yeşil sermaye”, tasarrufa “faizsiz bankacılık”, markete “helal gıda”, eğitime “türban”, liyakate “badem bıyık” yerleşip oturmuşsa, şikenin caizi, caiz olmayanı normal…
Şikeci:
“Hocam, şimdi baktım ki top geliyor…”
Hoca:
“Kalbin temiz olacak…”
“Şike için dolar almışsam…”
“Sünnet-i ayni…”
“Ya Avro almışsam…”
“Farz-ı kati…”
*
Bunlar normal…
Eğer memleketin yönetiminde kıstas; demokrasi, hak, hukuk gibi evrensel değerler değil de “helallik” olursa…
Şikeci:
“Hocam şimdi ben topa vurdum…”
“Amin…”
“Ama top bizim kaleye girdi…”
“Kısmet-i nefsin…”
“Ya yakalanırsak hocam?..”
“Ben selamet, sen kodestesin…”
“Hocam şike caiz mi?..”
Hoca:
“Niyete bağlı… Kalbini temiz tutacaksın…”
“İyi niyetle hocam…”
“Kalbin temizse caizdir…”
“Benim içimde hiç kötülük yoktur hocam… Yani böyle bir kötü şey görsem hemen şey yaparım…”
“Allah razı olsun…”
*
Eğer devletin içine tarikat geçip oturmuşsa ve cemaat ülkeyi yönetiyorsa, bu gibi şeyler normaldir.Şikeci sorar:
“Hocam şimdi ben para alıp gol yersem…”
Hoca:
“Ofsayt çizgisinin dışından mı, içinden mi?.. Bilhassa dışındaysan bir şey olmaz…”
“Ben kaleciyim hocam…”
“O vakit harama el sürmeyeceksin, bırak geçsin…”
“Ya top auta gittiyse?..”
“Kazaya kalır…”
“Bir daha ki sefere mi?..”
“Bilahare atılır… Buyuruyor ki ‘İnna ki bil kavmin şut-el bel kalle’ diyor… Yani parayı alan kaleye şutu çeker…”
*
Eğer ülke ekonomisine “yeşil sermaye”, tasarrufa “faizsiz bankacılık”, markete “helal gıda”, eğitime “türban”, liyakate “badem bıyık” yerleşip oturmuşsa, şikenin caizi, caiz olmayanı normal…
Şikeci:
“Hocam, şimdi baktım ki top geliyor…”
Hoca:
“Kalbin temiz olacak…”
“Şike için dolar almışsam…”
“Sünnet-i ayni…”
“Ya Avro almışsam…”
“Farz-ı kati…”
*
Bunlar normal…
Eğer memleketin yönetiminde kıstas; demokrasi, hak, hukuk gibi evrensel değerler değil de “helallik” olursa…
Şikeci:
“Hocam şimdi ben topa vurdum…”
“Amin…”
“Ama top bizim kaleye girdi…”
“Kısmet-i nefsin…”
“Ya yakalanırsak hocam?..”
“Ben selamet, sen kodestesin…”
Futbol ....Bekir Coşkun..5 Temmuz 2011
Her Türk’ün yaşamının bir döneminde “şair”, bir döneminde de “futbolcu” olması kadardır benim futboldan anlamam…
Ama on bir kişinin içi hava dolu yuvarlağı iki direğin arasından geçirmek için deliler gibi koşuşturması, milyonlarca insanın oturdukları yerde yine deliler gibi bağırması, sevinmesi, çıldırması, yuhalaması, küfretmesi…
Ama on bir kişinin içi hava dolu yuvarlağı iki direğin arasından geçirmek için deliler gibi koşuşturması, milyonlarca insanın oturdukları yerde yine deliler gibi bağırması, sevinmesi, çıldırması, yuhalaması, küfretmesi…
Top iki direğin arasından geçtiğinde, ya da geçmediğinde kırıp dökmesi bana çok “spor” gibi gelmez…Koyun üzerine; küfürü, hakareti, bıçağı, satırı, kurşunu…
Ki her maçtan sonra balkonda biri başından vurulur, nişan alsan vuramazsın…
Ya da koyun üzerine; vergi kaçakçılığını, ihaleyi, kara para aklamayı, şantajı, şikeyi…
*
Belki; oyundur, yarışmadır, eğlencedir…
Belki bahis…
Belki kumar…
Belki sanayidir…
Ama bu haliyle futbol spor değil…
*
Belki de benimki kıskançlıktır…
Söylenecek güzel iki söz öğrenmek için tiyatronun ön sırasına otuz kişi otururken, küfür etmek için milyonların stadyumları doldurmasını kıskandım hadi…
Suyunu, deresini, toprağını savunan çevreciler sokağa çıkıyorlar yirmi kişi…
İşsizler iş istiyorlar, elli kişi…
Liseliler çalınan gelecekleri için toplanıyorlar, kırk kişi…
Türkiye’nin bölünmemesini, parçalanmamasını isteyenler bayraklarını alıp meydana dökülüyorlar, diyelim ki yüz kişi…
Cumhuriyet devrimleri için, çağdaş yaşam için, laik hukuk devleti için yüz elli kişi…
Ama top iki direğin arasından geçti; sokakta on milyon cengâver…
*
Futbol; belki sığınaktır…
Hakemden başlayıp herkese küfrediyorsun, bağırıyorsun, kızıyorsun, yürüyorsun, toplanıyorsun bir şey olmuyor…
Öbürüne ağzını aç, hapistesin…
*
Öyleyse; umursamadığın, görmemezlikten geldiğin, dönüp de arkanı tribüne oturduğun “kirli yapıyı kovalamakta olan şüpheli” sığınağa girdi…
Şimdi?..
Nereye sığınacaksın?…
Yetim… Bekir Coşkun
3 Temmuz 2011 
Kimsesiz çocuklar, yetiştirme yurdunun yakınındaki inşaatta, kendileri gibi kimsesiz bir köpek yavrusu buldular, yurdun bahçesine getirdiler. Müdür görmesin diye ağaçların arasındaki duvar kovuğuna sakladılar.Nöbetleşe gidip sevdiler ve iyi olduğunu görüp birbirlerine fısıldadılar.
Adını da koydular:
“Yetim…”
O akşam yemeğinde bütün çocuklar, hiçbir zaman içmedikleri sütlerini bitirmişlerdi. Nöbetçi öğretmen şaşırırken, sütlerin toplandığı sürahi Yetim’in kulübesine gitmişti bile…
*
Yetim biraz büyüdü…
Yasağı biliyormuş gibi ağaçların arasındaki duvar kavuğundan fazla uzaklaşmıyor, sadece kafasını uzatıp çocukları seyrediyor, onlar yaklaşınca deliler gibi seviniyordu.
O günlerde yemekhane görevlileri çocukların köftelerini de sonuna kadar yiyip bitirdiklerini fark ettiler.
Ertesi gün için de “Çok canımız istiyor” diye yine köfte istiyorlardı…
*
Yetim güzel bir köpek oldu…
İpek gibi sapsarı tüyleri, siyah gözleri, dimdik kulakları vardı…
Gece yatakhanede çocuklar birbirlerine köpek hikâyeleri anlatıyorlar, kompozisyon derslerinde duygulu köpek şiirleri yazıyorlardı…
O derste resim öğretmeni bir şey gördü:
Bütün çocuklar sarı tüylü, siyah gözlü bir köpeğin resmini yapmışlardı…
*
Ama Yetim ve yetimler öğrendiler ki dünya her zaman güzel değil…
Yetim, sen git müdürün arabasına havla… Tüm bunları öğrenen Ankara Barosu avukatlarından Kumru Kılıçoğlu yetişmeden, barınaktan belediye ekipleri geldi o gün… Onu duvar kovuğuna sıkıştırıp yakaladılar. Çocukların ağlayışları arasında Yetim’i alıp kafesli bir kamyonete koydular… Çocuklar gözlerini sildikleri mendilleri, onun gidişini görmemek için yüzlerine kapatırken, Yetim dönüp dönüp baktı onlara…
O gece ne sütler içildi…
Ne köfteleri yedi çocuklar…
Okulun koridorundaki panoda sarı bir köpeğin resimleri bir süre kaldı…
*
Sevgi; bir incir çekirdeği gibi, bazen en sert duvar kovuklarında yeşerir…
Bırakmıyorsunuz büyüsün…
Bekir Coşkun
Kimsesiz çocuklar, yetiştirme yurdunun yakınındaki inşaatta, kendileri gibi kimsesiz bir köpek yavrusu buldular, yurdun bahçesine getirdiler. Müdür görmesin diye ağaçların arasındaki duvar kovuğuna sakladılar.Adını da koydular:
“Yetim…”
O akşam yemeğinde bütün çocuklar, hiçbir zaman içmedikleri sütlerini bitirmişlerdi. Nöbetçi öğretmen şaşırırken, sütlerin toplandığı sürahi Yetim’in kulübesine gitmişti bile…
*
Yetim biraz büyüdü…
Yasağı biliyormuş gibi ağaçların arasındaki duvar kavuğundan fazla uzaklaşmıyor, sadece kafasını uzatıp çocukları seyrediyor, onlar yaklaşınca deliler gibi seviniyordu.
O günlerde yemekhane görevlileri çocukların köftelerini de sonuna kadar yiyip bitirdiklerini fark ettiler.
Ertesi gün için de “Çok canımız istiyor” diye yine köfte istiyorlardı…
*
Yetim güzel bir köpek oldu…
İpek gibi sapsarı tüyleri, siyah gözleri, dimdik kulakları vardı…
Gece yatakhanede çocuklar birbirlerine köpek hikâyeleri anlatıyorlar, kompozisyon derslerinde duygulu köpek şiirleri yazıyorlardı…
O derste resim öğretmeni bir şey gördü:
Bütün çocuklar sarı tüylü, siyah gözlü bir köpeğin resmini yapmışlardı…
*
Ama Yetim ve yetimler öğrendiler ki dünya her zaman güzel değil…
Yetim, sen git müdürün arabasına havla… Tüm bunları öğrenen Ankara Barosu avukatlarından Kumru Kılıçoğlu yetişmeden, barınaktan belediye ekipleri geldi o gün… Onu duvar kovuğuna sıkıştırıp yakaladılar. Çocukların ağlayışları arasında Yetim’i alıp kafesli bir kamyonete koydular… Çocuklar gözlerini sildikleri mendilleri, onun gidişini görmemek için yüzlerine kapatırken, Yetim dönüp dönüp baktı onlara…
O gece ne sütler içildi…
Ne köfteleri yedi çocuklar…
Okulun koridorundaki panoda sarı bir köpeğin resimleri bir süre kaldı…
*
Sevgi; bir incir çekirdeği gibi, bazen en sert duvar kovuklarında yeşerir…
Bırakmıyorsunuz büyüsün…
Bekir Coşkun
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)