Hukukun Bittiği Yerdeyiz... Mahkeme “kaçarlar” diyor...
Ben hiç milletvekili olunca bırakıp da kaçanı duymadım...
Ayrıca yargıçlar uçağa binip yurtdışından mahkemeye geleni de “Yurtdışına kaçar” diye tutukladı...
Belki de “kaçma” tanımları farklıdır...
*
Tutukluluk hallerinin sürmesinde ikinci neden ise; ya tutuklular dışarı çıkınca delilleri karartırlarsa...
Nerede bu deliller?..
Deliller yargıcın önündeyse nasıl karartılır?..
Yok eğer deliller yargıcın önünde değilse, neyle tutuluyor bir sürü insan üç yıl hapiste, delil yoksa...
*
Peki; üç yılda toplanamayan deliller...
Ya beş, on, on beş yılda anca toplanacaksa...
Üç yıl az zaman değil...
Üç yılda bulunamayan delilin ne zaman bulunacağını kim bilebilir?..
*
Niçin daha açık açık söylemiyoruz:
Başından beri kuşkulandığımız, karşı çıktığımız, anlatmaya çalıştığımız, yırtındığımız süreç tamamlandı...
Ve Türkiye’de yargı bitti...
Yok artık...
*
Peki yargı bittiyse biz kime gideceğiz hukuku aramak için?..
Mahkemenin kendisi “haksızlığın, hukuksuzluğun kapısı” olmuşsa...
Duvarsa o kutsal kapı...
Hakkı ve hukuku aramak için hangi kapıya gidebiliriz biz?..
Dillerde dolanan o Urfa deyişini yıllar önce ilk kez ben yazmıştım:
“Çaresi ne, çaresi ne
Et kokarsa tuz ekerler
Tuz kokarsa çaresi ne?..”
Vay elim kırılsaydı...
Ya da kalemimi mi kırsaydım...
*
Ve hukukun bittiği yerdeyiz...
Bu bir yazı değil artık...
Çığlık...
Soruyorum kör kuyulara:
Mahkeme kapısı bittiyse...
Kime gideceğiz?...
Kime?..
Bekir-Cumhuriyet
